Ku vera orðinn með loðnara móti...

...eða það var a.m.k. skýringin sem glottandi foreldrar lítillar stúlku höfðu á háttarlagi þeirrar stuttu, sem rak upp garg í hvert skipti sem hún leit á mig. Hef ekki lent í þessu áður svo ég muni.

En það er ekki bara gargað af skelfingu yfir útliti mínu þessa daga. Þannig fannst litla ljóninu alveg gríðarlega fyndið að setja bleika teygju í skeggið á kallinum og vinir guttans glotta út í annað - og jafnvel bæði - þegar ég kem til dyra með tagl í hnakkanum.

Það er nefnilega svo að almennt eru menn óskaplega "snyrtilegir" þessi misserin. Hár niður á axlir er ekki inn...sérstaklega svona að ástæðulausu.

Og svo er það jesú. Ég er nefnilega sagður minna nokkuð á hann - í útliti þ.e.a.s.! Merkilegur fjandi að nokkurra mánaða hárvöxtur geri mig líkan manni sem enginn veit hvernig leit út... ef hann var þá yfir höfuð til. 

Svo er maður farinn að lenda í ýmsum uppákomum með þennan lubba. Þannig varð drjúgur lokkur milli stafs og bílhurðar fyrir nokkrum dögum, hárin sem maður japlar á með matnum reynast vera föst í hausnum og rennilásar eru farnir að valda einstaka óþægindum.

-  -

Sjáum hvað þetta endist.

Athugasemdir

[Arnar Pálsson, 27.9.2009 kl. 14:34]

Þú ert hreint orðin svakalegur ásýndum Haraldur. Þegar ég sá þig á vísindavökunni sló hárst í augun á mér, á 1,5 m færi.

Vill samt ekki letja þig, en ekki líkja þér við nafna þinn Noregskonung úr sögunum. Hann var víst uppspuni.

[Magnea (IP-tala skráð) 28.9.2009 kl. 10:26]

Klipping ha, hummm!