Gekk ekki á Esju - eða þannig...

Varð að komast út úr húsi í dag... stundum bara verður maður!

Nokkrum flíkum, myndavél, GPS tæki og vatnsflösku troðið í hina frábæru Marmout mittistösku frá Fjallakofanum, skórnir hnýttir á lappirnar og brunað í átt að Esju... eins og allir hinir. Hef ekki lent í því áður að fá eiginlega ekki stæði þarna hjá gönguleiðinni á Þverfellshorn.

Veðrið var frábært, hægviðri og hlýtt - jafnvel fullhlýtt fyrir minn smekk og búnað. Göngufærið var allgott (lengri leiðin) þar til komið var upp fyrir Stein.  Snjórinn þarna uppi var mjög misjafn, en víðast var fremur þunnur og ögn blautur nýlegur snjór ofan á hörðu hjarni. Þrátt fyrir að vera ekki með vetrarbúnað (brodda, stafi eða ísexi) var látið reyna á hvort maður dröslaðist ekki upp, eða þyrfti frá að hverfa eins og síðast. 

Um mitt klettabelti var færið orðið erfitt. Mjúki snjórinn að mestu horfinn og hjarnið eftir auk þess sem víða var grunnt á grjót. Erfitt grip í brattanum og lítt fýsileg leið að eiga eftir að fara niður. Ég snéri við.  

 Þegar ég var kominn niður fyrir klettabeltið ákvað ég að kanna aðra leið - ögn vestar, sem ég sá einhverja fara. Þar var farið upp samfelldan skafl. Gekk vel í fyrstu en skammt fyrir neðan brún var færið aftur orðið frekar hart og tók að lágmarki 2-3 spörk að marka nógu djúpt spor til að geta stígið í það með öryggi. Svo átti maður eftir að fara niður eftir þessum sömu sporum.  Þarna var að vísu komin slóð, en hún var orðin nokkuð troðin og slitin og ekki alveg hægt að treysta á gripið í henni.

Stoppaði, tók nokkrar myndir og snéri við. Holurnar eftir stafi annarra göngumanna komu að óvæntum notum á niðurleiðinni, þar sem þær gáfu fínt fingragrip í harðasta snjónum.

Niðurleiðin frá Steini (sú lengri aftur) var létt og tíðindalaus. Ég fann það hins vegar þegar heim var komið að þessi ganga hafði tekið töluvert á - trúlega hefur færið fyrir ofan Stein og þessar tvær atlögur að tindinum, tekið meira úr manni en ég áttaði mig á.

Núna, sex tímum,  eftir að maður kom heim, (og pizzu, bjór og langri sturtu) finn ég sko alveg fyrir því að ég var að gera eitthvað í dag. 

Og mikið djöfull er það gott.

Athugasemdir

[Guðjón Sigþór Jensson, 14.4.2009 kl. 13:57]

Leiðin niður bröttu hlíðina vesta í Þverfellshorni er mjög varhugaverð. Þar hafa margir farið illa að ráði sínu. Harðfenni er ekki óalgengt.

Eitt sinn var eg með mjög reyndum fjallgjöngumanni. Hann ráðlagði að láta stein skoppa niður skaflinn og fylgjast vel með honum áður en maður leggur sjálfur í hann. Ef steinninn eykur hraðann án þess að taka neins staðar niðri, þá væri lífshættulegt að fara þarna og betra að þræða sig niður hlíðina sunnan við skaflinn.

Það mun hafa verið fyrir um 30 árum að 3 piltar lentu í lífshættu þarna. Aðeins einn þeirra kom aftur lifandi. Hinir létust af slysförum. Þessi hörmungaratburður varð í marsbyrjun 1979.

Á Þverhollshorninu mætti setja upp minnismerki um þá sem hafa látist í Esjunni. Öllum til umhugsunar hversu skammt er milli lífs og dauða. Ætíð er fyllsta ástæða til vakrárni. Langi skaflinn er sérstaklega hættulegur sökum harðfennis og hversu hlíðin er brött.

Kveðja

Mosi

[Haraldur Rafn Ingvason, 14.4.2009 kl. 15:57]

Ef gæta á fulls öryggis á leiðinni frá Steini og upp á Þverfellshorn meðan snjór er á svæðinu, þá útheimtir það a.m.k. lágmarksbúnað til vetrarfjallamensku. Málið er nú ekki flóknara en það. Þetta er ekki löng leið en sökum brattans er hún varasöm, þó svo að ekki bætist við harðfenni.

Það er líka viðbúið að í ákafanum viðað komast upp, geti menn gleymt að gera ráð fyrir niðurferðinni, sem getur við þessar aðstæður verið hálfu verri en það að komast upp.

Gott trikk þetta með steininn, hafði ekki heyrt af því áður.

[Emil Hannes Valgeirsson, 26.4.2009 kl. 00:46]

Ég hef lengi haldið að þið Mosi væruð sami maðurinn af myndunum að dæma. En annars ætlaði ég bara að benda á snjóflóðið sem ég tók eftir í byrjun mánaðar, sem hefur kannski verið svipað því og strákarnir lentu í árið 1979.

http://emilhannes.blog.is/blog/emilhannes/entry/845036/

[Haraldur Rafn Ingvason, 28.4.2009 kl. 18:28]

Kannski er ég bara lakari vanginn á Mosa - hver veit...

Takk fyrir tengilinn