Þunnur...

Ég fór á árshátíð um helgina. Hún var í alla staði vel heppnuð, matur og drykkur og skemmtiatriði. Hundur í óskilum fór á kostum, mæli eindregið með þeim. Að árshátíð lokinni heilsaði ég upp á nokkra gamla skólafélaga sem höfðu komið saman til að skemmta sér og öðrum. Allt fór þetta fram með friði og spekt og var maður kominn heim milli 4 og 5.

það kom mér því nokkuð á óvart þegar ég vaknaði um kl 11 að finna að stefna mundi í fremur óþægilegan dag. Ekki kannaðist ég við að hafa innbyrt neitt sérstaklega mikið af fljótandi veigum en vera má að samsetning þeirra hafi ekki verið með heppilegasta móti. Það var a.m.k. ljóst þegar leið á daginn að niðurbrotsefni þau sem jafnan myndast þegar skrokkurinn er að losa sig við veigar af þessu tagi, voru með fjölbreytta móti og náðu í sameiningu að valda óvenju víðfemum óþægindum.

Nú eru sjálf óþægindin á bak og burt, en ljóst er að skrokkurinn er ekki alveg búinn að jafna sig á þessu. Í dag var ég að vinna verk sem krefst þess að nákvæmni og fínhreifingar séu í góðu lagi, og - viti menn - hvorugt virkaði sem skildi. Þá rifjaðist upp fyrir mér að ég var marg búinn að reyna þetta meðan ég var í MS verkefninu mínu, ef maður fær sér í glas um helgi þá er ekki fyrr en í fyrsta lagi á þriðjudeginum sem maður getur slægt mýflugulirfu