Spurningar um friðun sem þarf að svara

Allur þunginn í þessari svartfuglaumræðu hvílir á því atriði að ekki skuli veiða úr stofnum sem fari minnkandi - það er að ekki skuli veitt úr stofnum ef veiðarnar eru ekki sjálfbærar. 

Því spyr ég:

1. Á engu máli að skipta hver stærð stofnsins er, eða staða hans að öðru leyti s.s. af hverju stofninn minnkar?

2. Á í framhaldinu aðeins að leyfa veiðar úr stofnum sem eru í vexti eða einhverju skilgreindu jafnvægi?

3. Er þá ekki með þessum sömu rökum sjálfgefið að opna fyrir veiðar á stofnum í vexti - en hafa einhverra hluta vegna verið friðaðir?

 

Koma svo...!

 

Hér er skýrslan sem þetta snýst allt um

 

Veiðibann eina siðlega viðbragðið

Athugasemdir

[Sigurjón Þórðarson, 13.1.2012 kl. 00:56]

Mér finnst það vera gilt sjónarmið að vera á móti veiðum svona almennt, þó svo ég hafi ekki þá skoðun.

Það er nákvæmlega engin gögn i þessari skýrslu sem styðja að veiðibannið muni hafa einhver áhrif á stofnanna sem um ræðir. Fæðan er takmarkandi þáttur og veiðibannið eykur alls ekki fæðuframboð - það ætti hverjum líffræðingi að vera ljóst.

Ég lít á þessa skýrslu og umræðu umhverfisráðherra sem ómálefnalega og óvísindalega samantekt sem ætlað er að vera liður í að greiða fyrir veiðibanni á fölskum forsendum.

Mér finnst heiðarlegra að þeir sem eru á móti veiðum komi hreint fram.

[Arnar Pálsson, 17.1.2012 kl. 16:25]

Haraldur

Ég hef því miður ekki sett mig nægilega vel inn í málið.

En það er gott að þú setir fram skarpar spurningar um þessa ákvörðun. 

Ég er almennt fylgjandi því að við gögnum vel um náttúruna og veiðanlega stofna, en einnig því að ákvarðanir séu teknar á grundvelli niðurstaðna og faglegs mats. 

Það er mögulega togstreita á milli pólitískrar afstöðu og vísindalegra gagna í málinu, eins og svo mörgum öðrum. Áður trompaði iðnaðarpólitíkin náttúruverndina, og nú er mögulegt að náttúruverndar pólitík sé að trompa landnýtingu.