Síðustu fregnir af kvefi

Það var með mikilli gleði sem ég henti helvítis dollunni undan Amoxillininu sem ég hef verið að éta undanfarna tíu daga, eftir að hafa gleipt seinasta hylkið. Það  verulega svekkjandi við þetta var að þessir tíu dagar innihéldu tvær helgar, þ.e. evrókosningahelgina og þessa (innflutningspartý Stefáns). Og ég í bjór og brennivínsstoppi og Stefán með fullan ísskáp og baðkar af bjór...

Já, þetta kvef hefur komið til umræðu hér áður og í kjölfar þess að kinn- og ennisholur fóru að láta óþyrmilega vita af sér var ég settur á umræddan breiðvirkan sýkladrepandi eiturkokteil. Bakteríupartýinu hefur nú verið snýtt í ómælt magn af þar til gerðu tissjúi og öll helstu holrými virðast vera orðin hrein og fín á ný.

Kvefið er þó enn til staðar, ofarlega í hálsi eftir sem áður en virðist þó heldur vera í rénun... ef frá er talið hádegishóstakastið...